
Złota brama – XVII-wieczny zabytek, projektu twórcy fontanny Neptuna, Abrahama van der Blocke. Brama zachwyca przepychem, u samych podstaw onieśmiela formą oraz rozmachem: dwukondygnacyjna fasada bramy kryje bogaty wystrój wnętrz z gotlandzkiego piaskowca; oprawa gzymsowo-kolumnowa przyciąga uwagę przechodniów, a cztery olbrzymie okna uwypuklają rozmach całego przedsięwzięcia. Interesujące dla zwiedzających są również figury, znajdujące się od zewnętrznej strony bramy. Są one rekonstrukcją posągów z 1878 roku, zniszczonych przez postępujące zmiany klimatyczne. Uosabiają one żądze i pragnienia określonej grupy społecznej sprzed wieków, czyli dążenia do: sławy, pokoju, wolności oraz bogactwa. Pojedyncza rzeźba wyraża daną cechę mieszczaństwa, jednocześnie wyrażając otwartość miasta na zachodnie kultury, czego dowodem ma być Złota Brama, jeden z najokazalszych tworów architektonicznych Gdańska. Od strony wschodniej natomiast zobaczyć można symbole roztropności, zgody i sprawiedliwości. Figury przedstawiające dane cnoty obywatelskie stanowią spoiwo, trzon i idee projektu Złotej Bramy.